بهمن رجبی درگذشت!
بهمن رجبی نوازنده و مدرس نامدار تنبک امروز (۱۹ شهریور ۱۴۰۴) بر اثر عارضه قلبی در ۸۶ سالگی در منزل خود درگذشت. او بنیانگذار مکتبی منحصر به فرد در تنبک نوازی بود و متدهای آموزشی او سالهاست مورد استفاده مدرسان تنبک قرار گرفته است.
در سال ۱۳۱۸ در رشت متولد شد. علاقه به موسیقی از دوران کودکی در او نمایان بود. او یادگیری تنبک را بهطور جدی از دوران نوجوانی آغاز کرد و در این مسیر تحت تأثیر حسین تهرانی، استاد بزرگ تنبکنوازی، قرار گرفت. رجبی با بهرهگیری از آموزههای استاد تهرانی و سپس آموختن تنبک نزد امیرناصر افتتاح، سبک و متد منحصربهفردی را در نوازندگی تنبک ایجاد کرد.
کتابهای آموزش تنبک جلد اول (شامل دورهٔ ابتدایی و متوسطه)، آموزش تنبک جلد دوم (شامل دورهٔ عالی و فوق عالی)، تنبک و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف از تالیفات بهمن رجبی هستند.
بهمن رجبی آثار پر شمار ضبط شدهای ندارد ولی از او چند اثر به جای مانده که شامل این فهرست میشود: نوازندگی تنبک در قطعهٔ سواران دشت امید اثر حسین علیزاده، «گفتگوی چپ و راست»، با همراهی فربد یدالهی، نوازندگی تمبک در آلبوم در «مکتب عشق»، به آهنگسازی مازیار شاهی، «نظم وزن، تکنوازی تنبک بهمن رجبی»، «آوای چکاد»، (پاسداشت و احترام به نیم قرن تلاش بیوقفه معلم هنر تنبک نوازی)، بهمن رجبی با همراهی علیرضا جواهری، «گلچین یک» و « گلچین دو»، (مجموعه آثاری از استاد رضا شفیعیان برای سنتور)، بهمن رجبی با همراهی علیرضا جواهری.
بهمن رجبی در جامعه موسیقی به عنوان یک نویسنده انتقادی، سخنور و طنز نیز مشهور بود. او در جلساتی که با عنوان کنسرت پژوهی برگزار میشد، به ارائه انتقادات تند خود در کنار اجرای تنبک نوازی میپرداخت.
همچنین رجبی تعداد زیادی نامه سرگشاده خطاب به هنرمندان مختلف موسیقی ایران منتشر کرده که خود آنها را به طور گسترده تکثیر و تقدیم به علاقمندان موسیقی میکرد. رجبی عموماً این جمله را در جلساتی که به ارائه مطالب طنز خود میپرداخت گفته است: «آنکس که می گرید یک درد دارد، آن کس که میخندد هزار و یک درد و آن کس که میخنداند بینهایت درد دارد.»
بهمن رجبی از نظر سیاسی گرایش به تفکر چپ داشت و به همین دلیل چند سال در دهه شصت زندانی شده بود. رجبی پس از آزادی تمرکزش را بر روی تدریس تنبک و ارائه سنخرانی گذاشت، هرچند گاهی هر چند سال با نوازنده یا گروهی نیز به روی صحنه رفت.
تنبک نوازان زیادی از محضر بهمن رجبی استفاده کردهاند که تعدادی از آنها این دوره را به طور کامل زیر نظر او طی کرده و مورد تایید او بودهاند که فربد یداللهی و رضا خراشادیزاده از مهمترین آنها هستند.